Rechts voor het kippenhok de wichterboom. Ervoor de afgedekte zandbak.
Enthousiast zocht Carla contact met mij. Ze vertelde dat ze vroeger Wichterwijn maakte en veel plezier had van hun Wichter. Vol nieuwsgierigheid luister ik naar haar verhaal:
“Toen wij vanuit het Zuiden en de Zuidwesthoek van Friesland in de Wouden gingen wonen hadden wij nog nooit van Wichters gehoord. Maar er stond dus een Wichterboom bij ons in de tuin. Een beetje verstopt tussen de heg en het hok. De eerste jaren droeg hij nog geen vrucht. Wij wisten toen ook nog niet wat voor boom het was.
Onze drie kinderen werden geboren en speelden in de zandbak onder de schaduw van de boom. Later werd er een kippenhok rond de boom gebouwd. Dorus de Haan wekte ons heel vroeg maar dat hinderde ons niet.
Het zal ongeveer acht jaar later zijn geweest dat er, oh wonder, groengele vruchtjes aan de boom kwamen. Hier en daar eens gevraagd wat dat dan wel waren. Nou dat wist men wel, daar in de Wouden. Dat waren Wichters, kleine gele pruimen. En ze kwamen alleen in de Wouden voor.
In sommige jaren konden we er niet tegenaan eten. Maar daar wist ik wel raad mee. In die tijd maakte ik wijn van o.a. vlierbessen, viooltjes en zelfs van paardebloem blaadjes. Dus werd er ook Wichterwijn gemaakt. Heerlijke zoete wijn.
Onze kinderen gingen met boterhamzakjes vol wichters bij de deuren langs en verkochten ze voor een gulden per zakje. Trots als een pauw op hun verdiende geld kwamen ze weer thuis.
Ondanks dat wij al meer als 35 jaar op de klei wonen mis ik toch vaak onze Wichterboom.”